Valentijnsdag

14 februari is van oudsher de dag om stil te staan bij de liefde: extra aandacht voor je geliefden. Door de jaren heen is het een steeds commerciëlere dag geworden: vol cadeautjes, kaarten, brieven, chocolade en bloemen.
Het heeft niets meer van doen met de naamgevers van deze dag: verschillende christelijke martelaren met de naam Valentinus. Zo waren er meerdere heiligen met de naam Sint-Valentijn: een priester in Rome en een bisschop van Terni.  Beiden hadden een akelig lot: ze werden in de 3e eeuw ter dood gebracht vanwege hun geloof. 14 februari werd de dag waarop zij vereerd werden. 

Liefde en dood zijn zo op een bijzondere manier aan elkaar gelinkt op deze dag. 

In de praktijk van ons kantoor is het aan de orde van de dag: zowel de liefde als de dood. De liefde uit zich als er stellen (jong of oud)  zaken voor elkaar goed willen regelen door het maken van een samenlevingsovereenkomst, huwelijkse voorwaarden of testamenten. Of het uit zich door de verliefde blikken als mensen hun eerste huis gaan kopen. Of de momenten dat mensen vertellen dat ze een kindje verwachten. 

En bijna hand in hand met liefde komt vroeg of laat ook de overmijdelijke dood. Een onderwerp waarmee ons kantoor ook dagelijks wordt geconfronteerd. Van gesprekken in goede gezondheid en zaken willen regelen "voor later en het geval dat" tot gesprekken en tekenmomenten bij mensen in een ziekenhuis of aan bed voor wie later ineens sneller is gekomen en het regelen noodzaak is voor nu.  Soms kunnen mensen niet langer wachten en dan geeft het rust te weten dat ze nog gedaan hebben wat ze konden voor de mensen die hen lief zijn.

Het is een waardevol onderdeel van het vak om op al die momenten de daarbij passende rol te kunnen en mogen vervullen.  

En om af te sluiten met (de woorden van) een nummer van De Dijk: Later is nu!